Ik ga op reis en ik laat thuis

Ik ga op reis en ik laat thuis

Onderweg zijn of stilstaan
Onderweg zijn, reizen… het is een mooie metafoor voor het leven. Het leven kunnen zien als een reis waarop je steeds nieuwe ervaringen tegenkomt. Met open blik onderweg, bewust van het gegeven dat de wereld beweegt, veranderlijk is en dat ook wij zelf met de jaren en omstandigheden veranderen. Oude obstakels komen we tegen, maar ook onverwachte nieuwe ervaringen en nieuwe aspecten in onszelf. Hoe graag we ‘alles bij het oude zouden willen houden’, hoezeer we ook bang zijn voor het onbekende: verandering is een gegeven -van de wieg tot het graf. Hoe je het wenst of keert: we zijn onderweg, stilstaan is een illusie. Het is niet het reizen -het voortgaan bewegen en loslaten- dat energie kost, het is het stilstaan en vasthouden dat een constante inspanning en strijd vraagt.(lees verder na de foto)

het pad in de nevel

De blik van de reiziger
Reizen is met onbevangen blik zien wat het leven brengt. Je verwonderen over wat je tegenkomt… Glimlachen tegen wat onverwacht en ongewenst is, de mist, de nevel…
Dankbaarheid voor cadeautjes, momenten van ‘de wind in de rug’. De rust die je krijgt doordat je weet dat je de strijdbijl thuis hebt gelaten. Je aarzeling zien als je voor de berg staat om te concluderen dat het best meeviel toen je eenmaal de eerste stap naar boven zette.
Weten dat, wat het ook is dat je tegenkomt, je altijd een keuze kunt maken: De ogen sluiten, omkeren en kiezen voor de bekende weg of de tijd nemen om stil te staan om nog eens goed te kijken naar wat zich aandient, bereid om mee te gaan, mee te bewegen… Als zich een deur voor je opent: kijk eens binnen, laat angst je niet tegenhouden.

Stef Bos verwoordt het zo:
Geen gelijk meer om te krijgen, Geen barricade in je hoofd, Geen waarheid en geen stelling te bewijzen,
Alleen nog doen wat je gelooft, (…)  Volg niet de bekende route, Je ziet meer langs de weg die je niet kent.*

Over ballast en bagage
Een open blik, bewust van de beweeglijkheid van leven… Het is soms eenvoudiger gezegd dan gedaan want het leven geeft ieder van ons een rugzak. Een rugzak met eerdere ervaringen, verwachtingen en projecties, met spijt van gisteren en met zorgen voor morgen. Met overtuigingen en angst voor het onbekende.

Overtuigingen geven richting, maar kennen de valkuil van vasthouden, en dat reist niet lekker. Het is zinvol je overtuigingen te bevragen, en zo dichter bij essentie te komen. Wat is blijvende inspiratie?
Spijt helpt ook niet, het trekt je terug naar het verleden. Het maakt zwaar. Hoe kun je spijt achterlaten, hoe sluit je vrede met het verleden?
Zorgen en angst voor wat komen gaat houden je uit het volledig beleven van het moment zelf -met alles wat daarbij hoort. Malende gedachten brengen je langs vele overbodige scenario’s met het thema: ‘als dit…, dan dat…’ Wat ligt binnen je invloed en wat niet? Wat is zinvolle aandacht en zorgvuldigheid, en wat is nutteloze zorgelijkheid en angst?

Sta stil bij je vertrekpunt, de reis begint altijd hier en nu. Hoe is het nu? Wat is behulpzaam en wat laat je beter achter? Wat is ballast en wat is zinvolle bagage? Kun je zien wat je rugzak zwaar maakt, en wat je beter thuis laat? Bewustzijn van wat je zwaar maakt helpt, het is zwaarte in het licht zetten, en wat gezien is kan worden losgelaten.
Benoemen van dat wat je spijt, en er vrede mee sluiten maakt het mogelijk het achter te laten.
Zorgen inruilen voor vertrouwen, aandacht en zorgvuldigheid, je inspiratie kennen en meenemen: dat is behulpzame bagage.
Zie je automatismen, je voorkeur en afkeer, gehechtheid en weerstand om ze durven achter te laten en op reis te gaan. Zo laat je de strijdbijl thuis en ga je lichter op pad, met een rugzak van behulpzaam voedsel dat niet vergaat, inspiratie en vertrouwen.

zonder vleugels voor de ondoorwaadbare rivier…

Onderweg
Soms beland je in nevel of mist, en vind je hulp door stil te staan bij je inspiratie.
Dan weer sta je zonder vleugels voor een schijnbaar ondoorwaadbare poel of rivier.
Wie weet wat dat brengt. Misschien ontmoet je daar Christoffel met zijn grote lijf, die na vele omzwervingen, op zoek om het grootste te kunnen dienen dat bestaat, zijn bestemming vond in het overzetten van mensen naar de andere kant van de rivier.**
Wellicht ook vind je er de Boeddha die zijn woorden aanreikt als vlot naar de overkant.***
En misschien is het een moment van diepe stilte, eenzaamheid en ontreddering zelfs dat plotseling ruimte blijkt te bieden. Ruimte om anders te kijken, om van koers te veranderen, of je doel bij te stellen. Een moment om te kijken in je rugzak, wat helpt hier en nu? Wat zijn de kansen op dit onverwachte ogenblik? Want ook dan is er een keuze. Goede reis, behouden vaart!

*- naar het lied ‘de weg’ Stef Bos.
**-lees hier de legende van Christoffel
***- Verwijzing naar de diamant soetra

In het licht van dit thema begeleiden we de meditatie: Essentiële Phowa uit de Rigpa-traditie, welkom!

Oefening 1
De reis begint altijd op de plek waar je nu bent…
Maak een beschrijving van dit moment in je leven.

Oefening 2
Maak een beschrijving van wat je meedraagt, en dat voelt als ballast.
Denk aan zorgelijkheid, spijt en bijvoorbeeld principes.

Oefening 3
Maak een beschrijving van wat je meedraagt, en dat voelt als inspiratie, als behulpzaam.
Denk aan dat wat eerder al is gebleken te helpen op moeilijk momenten die je meemaakte.

Afronding:
Herlees je beschrijvingen gedurende 2 weken, vul aan en verander gedurende die tijd. Kijk of je dan kunt concluderen: zo wil ik op reis!

Als de samenvatting van deze lezing inspireert en elders bij kan dragen: fijn als je het deelt. Het helpt ons in ons werk als je dan de bron -onze site en blogs- vermeldt.



Reacties