Deelnemers over retraite/ stiltewandelingen
-Deze stilteweek heeft mij een onvergetelijke blijdschap heeft opgeleverd. En die vreugde is kostbaar en wil ik graag behouden. Dus de oefeningen zolas ‘rusten in mijn ademhalen’ zal ik steeds weer doen.
-De verhalen, gezegdes waren een ondersteunende afwisseling en kwamen in hun eenvoud diep bij mij binnen..
De stilte wandelingen, ook in miezer regen en avondzon waren heerlijk.
Met elkaar in stilte aan de eettafel zijn ontroerde mij soms…
-Het is ruimer geworden in mij, alsof ik “nu mee kan/ mag doen”, als één geheel met de wereld en de mensen. Daardoor Ik ervaar nu dat mensen, in de kern, niet van elkaar verschillen. Daardoor is ook de cyclus van leven en sterven meer deel van het geheel. Dat wist ik wel maar het nu tikt aan, het is van weten naar ervaren gegaan.
-Zo diep kunnen ervaren wat in potentie aanwezig was: kortom, de vraag die ik mij gesteld had aan het begin van de week is beantwoord, Dank daarvoor!
– De retraite heeft me veel gebracht. Ik kijk dankbaar terug en voel me nu vrij van innerlijke onrust. Ontspannen wil ik me inspannen om dit thuis voort te zetten.
Dank voor de liefdevolle en zorgvuldige begeleiding.
-De retraite voelt als een opmaat naar een nieuwe tijd, nieuw beleven. Ik lees teksten die ik meekreeg en mijn aantekeningen terug, dat is behulpzaam bij het ‘wakker blijven’. De impact van de week is groot merk ik. Dat wat voorheen was, is niet meer.
-Toen ik thuiskwam trof ik onrust en drukte in mijn omgeving. Er was wrevel en boosheid. Daar stond ik, wat doe ik: ik nam stilte en rust en herinnerde me: “laten we zacht zijn voor elkander, kind” . Dat bracht andere gesprekken en acties. Emoties die kwamen waren niet van mij en dat ook niet werden. In alles zocht en herkende ik een deel van mezelf, ik stond het me toe zo te kijken, dat lukte vaak en ook niet altijd. Dat maakte zacht en mededogend.
-Ik heb een ander gevoel in contacten kunnen brengen: niet meer dat van grenzen maar van duidelijkheid. Het lijkt hetzelfde maar is het niet, het ene staat het andere stroomt. Er was altijd strijd op de grenzen en die strijd is er niet meer want ik voed het niet meer. Er gebeuren wondertjes en ik voel me blij omdat ik nu mezelf veel meer trouw ben, niet meer bang en zonder die ellendige saboteur die schuld heet.
-Ik mis de structuur van de week, want de mijne schommelt nogal maar ik kan focussen merk ik en keuzes maken en mild blijven. Structuur is heel behulpzaam heb ik gemerkt, ik zoek er nu mijn weg mee. Het wonderlijke is dat die structuur ook veel ruimte gaf.
-Door de stilteweek voel ik me verbonden in de kring van mensen om mij heen en met de rest van de wereld. Ik krijg terug dat ik veel rustiger ben, dat voelt ook zo want ik ben niet meer aan het jagen en streven. In gedachten voel ik de verbinding van samen in stilte zijn, de kracht daarvan die we hadden en deelden. Wat een cadeau was deze wondervolle week.