Over Eenzaamheid, Social Distancing en Inzicht*
Over Eénzaamheid, Social Distancing en Inzicht.
En dan sta je er plotseling alleen voor, zo voelt het.
Aanleiding genoeg op dit moment (april 2020) nu gevraagd wordt om ‘social -distancing’. Maar dat gevoel kan je ook bekruipen ook wanneer je partner verdwijnt uit je leven, je werk wegvalt, je gedwongen bent te verhuizen, of als je een heel goede vriend verliest, je kinderen uitvliegen, een collega met wie je jaren lang echt goed samenwerkte vertrekt.
Soms ontstaat eenzaamheid ook doordat je alleen staat met je mening over ‘hoe de dingen moeten zijn’. Je voelt je alleen en mislukt, je wilde je relatie redden of je dacht dat je wel om kon gaan met die sociale-afstand in corona-tijd of… het lukt je niet. Het is ongemakkelijk, je kunt je verhaal niet kwijt, er is gêne, je trekt je terug en weet niet hoe je de draad moet oppakken.
Je kon je al voorstellen hoe je trots zou vertellen dat het goed met je gaat, over je succes omdat je ook levensvragen en lastige situaties wel de baas kon. Maar het is niet zo en nu voel je je alleen. Is het een gedachte of is het een feit?
Het automatisch denken, de ‘mind’, hecht zich aan ‘hoe het zou moeten zijn en blijven’. Het speelt zich af in je hoofd, het is jouw beeld, je zit gevangen in jouw concept. En dat maakt éénzaam.
We zoeken een plek om te ‘leunen’, troost, soms ook in niet voedende, soms zelfs verslavende, gewoontes. We zien niet hoezeer we ondertussen verbonden zijn. We zien niet wat er allemaal is dat ons helpt ons leven te leven zoals we dat leven. We zien niet hoe de wereld ons ondersteunt, we zien niet hoezeer we mogen en kunnen leunen.
Als je ziet hoe we worden gedragen door:
-de mensen die ons voor gingen: leraren, ouders, familie, inspirators, en
-de mensen om ons heen, vrienden, familie, collega’s, zorg- en hulpverleners, voedselproducenten…
-als je ziet hoe de natuur voor ons zorgt, en
-als je ziet hoe we zelf de mensen na ons zoals leerlingen, kinderen, familie, collega’s dragen, dan lost als vanzelf je eenzaamheid op.
Als je dat ziet valt de noodzaak van succes en slagen weg, en erkennen we verbonden te zijn met elkaar, nu, vroeger en toekomstig.
Stel je voor wat er zou gebeuren als we in deze corona-tijd niet voor elkaar zouden zorgen door afstand te houden, door vriendelijk te zijn, door dankbaar te zijn voor wie leiding en zorg willen geven in deze tijd.
Dat te zien bevrijdt ons van ‘er alleen voor staan’. Niets van wat we doen en zijn staat los van onze geschiedenis en van mensen en omstandigheden nu die ons het leven mogelijk maken. De individuele prestatie is een illusie. En dat zien is een bevrijdend inzicht. Je hangt met van alles en iedereen samen. We staan allemaal in reeksen van verbinding en zijn een voortzetting van wie ons voorgingen (Toen), we zijn een schakel in een reeks/ ketting van mensen met wie we vandaag de dag zijn verbonden, Nu. En samen vormen we de grond voor de toekomst, Dan.
Gevangen in automatismen en gevoed door verwachting, eerdere ervaringen en maatschappelijke druk zien we dat niet. We maken onszelf eenzaam. We raken in gevecht met de werkelijkheid zoals die nu eenmaal is en zo wakkeren we het overlevingssysteem en de eenzaamheid aan.
SURVIVAL maakt dat IK overleef, INZICHT maakt dat WIJ overleven.
Als je goed kijkt blijkt het anders te zijn: je bent niet alleen, het is een gedachte. ‘Mind’ neemt ons mee: het is tijd om een stap terug te doen. Neem het je niet kwalijk, voel wat het met je doet en ‘neem je vervolgens bij de haren’. Ook al is er fysieke afstand er zijn veel verbindingen die jou je bestaan mogelijk maken. Onderzoek welke verbindingen er allemaal zijn, het vraagt nu eenmaal inspanning om niet weg te zakken. Dat is waar we mee bezig zijn: ontwikkelen van inzicht en de moed hebben daarvoor te kiezen.Wat een geluk te kunnen leunen!
Oefeningen:
1.Affirmatie:
a-Ik zie dat ik leun in verbondenheid, dat inzicht laat me leunen in mezelf. (JW)
b-We leven omdat onze voorouders vriendelijk waren voor elkaar. Vriendelijkheid zorgt er voor dat er ook morgen en nog langer leven is. (naar David Hamilton).
c-De kinderen van nu zijn degenen die mij straks verzorgen. (Anja Meulenbelt).
d-Ik ben een voortzetting van wie mij voorgingen, ik zet voort dankzij allen die met mij zijn.(JW)
Kies of maak één affirmatie, schrijf deze op een kaartje dat je in het zicht zet en houdt zo lang het je voedt.(Foto houtwerk: Piet Peeters)
2.Hindernissen en helpers.
Maak op een A-viertje 2 kolommen. Boven de linker kolom schrijf je het woord Eenzaamheid.
In deze kolom schrijf gedachten en emoties die je tegenkomt in je eenzaamheid. Neem de tijd, neem serieus wat opborrelt, verzandt niet in gepeins.
Als dat gedaan is lees je de kolom door en schrijft boven de rechterkolom : Verbonden .
Schrijf naast ieder woord uit de kolom ‘Eenzaamheid’ een tegenovergesteld woord onder de noemer Verbonden.
Zo ontstaan bijvoorbeeld:
woede aanvaarding
overtuiging verwondering
angst vertrouwen
streven ontspannen
verdoving eerlijkheid
paniek rust
slachtoffer daadkracht
enzovoorts. Neem wat aanspreekt over van deze lijst, schrijf vooral wat bij jezelf opkomt.
Het inzicht dat dit oplevert is al behulpzaam om je houding en acties te bepalen.
Nu kun je tenslotte overwegen wat je helpt de begrippen die je beschreef bij ‘Verbonden’ te versterken.
3.Toen, Nu en Dan. Neem drie bladen A5. Op blad 1 zet je boeven aan het woord TOEN.. Hier schrijf je namen op van iedereen die je ‘voorging’: familie, vrienden, inspiratoren, leraren…
Op blad 2 zet je bovenaan het woord NU: Hier schrijf je namen op van iedereen die je het leven zoasl je dat nu leeft mogelijk maakt: familie, vrienden, werkgevers, collega’s, inspiratoren…
Op blad 3 zet je het woord DAN: Hier schrijf je namen op van iedereen die zal voortzetten waarmee je bezig bent geweest: familie, vrienden, leerlingen…
4.Meditatie op ‘Eenheid’, om deze geleide mediatie te doen kun je contact opnemen met janweeda@hetnet.nl.